Χθες, 29 Απριλίου, ημέρα που γιορτάζει η Ζωοδόχος Πηγή, κατάφερα κάτι που μου φαινόταν απίστευτο...
Περπάτησα 6 ώρες συνεχόμενες μέσα στη νύχτα, στο βουνό, με κρύο και ομίχλη για ένα προσκύνημα που γίνεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα στη Νάξο, στην Παναγιά την Αργοκοιλιώτισσα... Αναχώρηση στις 12 τη νύχτα και άφιξη στην Παναγιά στις 6 το πρωϊ.... Το καταφέρνουν τόσοι άνδρες, γυναίκες, παιδιά, θα προσπαθήσω κι εγώ σκέφτηκα και ... όπου φτάσω...
Η Ιστορία της Παναγιάς λίγο πολύ είναι αυτή : (πηγή ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)
Το 1835 κατόπιν "καθ΄ ύπνου υπόδειξης", κατοίκου του χωριού Κόρωνος Νάξου και μετά από επανάληψη δεύτερης έρευνας επίσης ομοίας υπόδειξης στη θέση Αργοκοίλι βρέθηκαν τελικά δύο παλαιές βυζαντινές εικόνες της Παναγίας εκ των οποίων η μία παρουσίαζε την Παναγία επί της Ζωοδόχου Πηγής. Οι δύο αυτές εικόνες μεταφέρθηκαν αρχικά στο χωριό Κόρωνος και από εκεί στη Μητρόπολη Παροναξίας. Τον επόμενο χρόνο, και ανήμερα της εύρεσης, εμφανίσθηκε αγίασμα σε επιφάνειο φρεάτιο μπροστά σε αντικρινό βράχο, από το σημείο εκείνο της εύρεσης. Σκάβοντας στη συνέχεια στο σημείο αυτό αποκαλύφθηκε είσοδος μικρού σπηλαίου εντός του οποίου μέσα από μια μικρή κρύπτη, αριστερά, υπήρχαν λαξευμένες βαθμίδες σχεδόν σε κάθετη διάταξη που οδηγούν στην από οροφής έξοδο. Ολόκληρο αυτό το σπήλαιο αποδίδεται σήμερα ως βυζαντινό παρατηρητήριο φυλάκιο παρά τη βάση του οποίου είχαν αποκρύψει τις εικόνες πιθανώς στη περίοδο της εικονομαχίας.
Σε σύντομο σχετικά διάστημα στο σημείο εύρεσης αναγέρθηκε στην αρχή μικρή εκκλησία σε ρυθμό βασιλικής, που με το πέρασμα του χρόνου επεκτάθηκε σε μήκος
--------------------------------------------------.
ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΜΑ...(ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ ,καθημερινή εφημερίδα των Κυκλάδων)
Είναι μια από τις πιο μεγάλες ημέρες για το νησί η Νια Παρασκευή! Εορτάζει την συγκεκριμένη ημέρα το ιερό παναξιακό προσκύνημα της Παναγιάς της Αργοκοιλιώτισσας!
Ελάχιστοι Ναξιώτες δεν έχουν πάει να προσκυνήσουν στ΄ Αργοκοίλι την πάνσεπτη εικόνα της Παναγίας!
Μοναδική εμπειρία αποτελεί μια επίσκεψη στον χώρο όπου ο μεγαλοπρεπής ναός «τ' Αργοκοιλιού» δεσπόζει!
Κάθε χρόνο από την παραμονή του υπέρλαμπρου εορτασμού μέχρι και την επομένη της μεγάλης ημέρας που είναι αφιερωμένη στην Παναγία την Αργοκοιλιώτισσα, κατά εκατοντάδες οι Ναξιώτες πάνε με τα πόδια «για το τάμα τους "Στην Αργοκοιλιώτισσα"».
Πεζή για ώρες πολλές (7-10) ο κόσμος από την Χώρα Νάξου από μονοπάτι «ταξιδεύει» με προορισμό τ' Αργοκοίλι.
Ούτε νερό ορισμένοι δεν βάζουν στο στόμα ...;
------------------------------------------------------------------
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ
Από το πρωϊ ο καιρός μας ανησυχούσε... Βροχή πολλή, κρύο, μαύρος βαρύς ουρανός, άνοιγμα πουθενά...
Βρέξε, βρέξε να ξεσπάσεις έλεγαν όλοι... να πάμε το βράδυ στην Παναγιά... Η Παναγιά θα μας αξιώσει να πάμε και φέτος και δεν θα μας πιάσει η βροχή.... Η αλήθεια είναι ότι βγήκαν λάθος όλα τα προγνωστικά καιρού που προβλέπαν βροχές μετά τις 3:00 το πρωί πάνω από τη Νάξο...
Η δική μας ομάδα, 13 άτομα σύνολο, 11 γυναίκες, ένας άνδρας και ένας έφηβος, ξεκινήσαμε αργά το βράδυ, για να είμαστε εκεί το ξημέρωμα...
Οι δέκα ξεκίνησαν από την Χώρα, που σημαίνει μιάμιση ώρα δρόμος επιπλέον απ΄ότι για εμάς τους τρεις που ξεκινήσαμε από το χωριό των Eγγαρών, και συναντηθήκαμε στην πλατεία στο Κουρουνοχώρι... 12:30 τη νύχτα η ομάδα όλη αναχωρεί από το Κουρουνοχώρι...
Όλοι είχαμε τα σαντουϊτσάκια μας, καφέδες, νερό, ξύλινα καλάμια για το περπάτημα, κουκούλες για το κρύο και.. πολύ κέφι και όρεξη...
Ο δρόμος πίσα σκοτάδι... άλλες χρονιές όταν ήταν καλοσύνη ο καιρός ή φεγγαράδα έβλεπες χωρίς φως, τώρα οι φακοί και τα φαναράκια ήταν απαραίτητα...
Κόψαμε μέσα από το βουνό και τα νταμάρια σε μονοπάτια που σε βοηθούν να γλυτώνεις πολύ δρόμο... Μέσα στο μαύρο σκοτάδι, την απίστευτη υγρασία που σε συνδυασμό με το γρήγορο περπάτημα σε έκαναν να στάζεις, και την ομίχλη που συναντάς μετά τον Σταυρό, το περπάτημα που συχνά είναι ανηφορικό, ανάμεσα σε πέτρες, λακκούβες με νερό και λάσπες, γίνεται δύσκολο και κουραστικό... Τα πόδια πάνε μόνα τους, τα καλάμια ακούγονται να χτυπάνε στις πέτρες, τα χωρατά δίνουν και παίρνουν και οι ερωτήσεις του τύπου : Είσαστε όλοι εδώ??? κάθε τρεις και λίγο... Ναι... λες και όποιος δεν ήταν εκεί θα απαντούσε...
Άλλες ομάδες ξεκινούν κατά τις 4 ή 5 τα χαράματα και φτάνουν στις 11 ή 12 στην εκκλησία, ανάλογα με την διαδρομή που ακολουθούν...
Η δική μας ομάδα είχε καταλήξει στο νυχτερινό περπάτημα και γιατί εξυπηρετεί όσους δουλεύουν την προηγούμενη και την επόμενη μέρα, (χαράς το κουράγιο τους, εγώ μετά κοιμόμουν σχεδόν όλη μέρα) και γιατί λένε, τη νύχτα δεν βλέπεις όλο αυτό το βουνό μπροστά σου, και δεν σε πιάνει δέος μπροστά στην διαδρομή που έχεις να διανύσεις... 26 ολόκληρα χιλιόμετρα....Την μέρα μπορεί και να ...δειλιάσεις..
Η εμπειρία είναι πραγματικά μοναδική... έρχεσαι αντιμέτωπος με τις δυνάμεις σου, τις αντοχές σου, τα πρέπει και τα γιατί σου...
Το προσκύνημα στην Παναγιά αποκτά άλλη βαρύτητα και άλλη εγγύτητα μετά από τόση προσπάθεια..
Υ.Γ. Μην φανταστείτε ότι είμασταν τόοοοσσσο υπεραθλητές που γυρίσαμε και με τα πόδια... όχι βέβαια, μας περίμενε το πουλμανάκι επάνω στην Παναγιά και μας κατέβασε σιγά σιγά μέσα στην ομίχλη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου